Brytyjski Urząd Lotnictwa Cywilnego zezwala UAV o masie startowej poniżej 25 kg na latanie bez specjalnych zwolnień, więc zespół z Manchesteru opracował projekt, który ważył 24,5 kg, aby prześlizgnąć się poniżej limitu.

Projekt gigantycznego quada rozpoczął się jako "napędzane ciekawością przedsięwzięcie mające na celu zainspirowanie kreatywności studentów w projektowaniu poprzez wykorzystanie odpowiedniego alternatywnego taniego materiału do lekkich konstrukcji lotniczych, który jest bardziej przyjazny dla środowiska niż zwykłe włókno węglowe".

Ponieważ mocny i lekki węgiel nie był brany pod uwagę, studenci zdecydowali się na konstrukcję z wydrążoną ramą zbudowaną z płyty piankowej o grubości 5 mm, która składa się z piankowego rdzenia z papierową skórą. Arkusze płyty piankowej zostały wycięte laserowo i sklejone na gorąco w celu zbudowania ramy.

– Płyta piankowa to interesujący materiał do pracy – powiedział inżynier Dan Koning, lider zespołu projektowo-konstrukcyjnego. – Używana we właściwy sposób, może tworzyć złożone struktury lotnicze, w których każdy element jest zaprojektowany tak, aby był tylko tak mocny, jak to konieczne - nie ma tu miejsca na nadmierną inżynierię. Dzięki tej dyscyplinie projektowej i po szeroko zakrojonych badaniach, możemy z całą pewnością powiedzieć, że zbudowaliśmy największego drona quadcoptera na świecie.

Od rogu do rogu, dron mierzył ogromne 6,4 metra. "W chwili pisania tego tekstu nie istnieje żaden zapis dotyczący specjalnie zbudowanego quadkoptera bez załogi (cztery wirniki) w dowolnej klasie wagowej, który byłby większy niż pojazd z Manchesteru" – czytamy w komunikacie prasowym Uniwersytetu w Manchesterze.

MOŻE ZAINTERESUJE CIĘ TAKŻE

Inne

Nowoczesny system ochrony infrastruktury krytycznej przed dronami

Konsorcjum, którego liderem jest Politechnika Gdańska, opracuje system generacji i emisji mikrofalowych impulsów elektromagnetycznych wielkiej mocy do przeciwdziałania atakom i szkodliwej aktywności bezzałogowych statków powietrznych. Na realizację projektu naukowcy pozyskali blisko 21,8 mln zł z Narodowego Centrum Badań i Rozwoju.

Inne

Kierowanie autonomicznymi dronami za pomocą bezbateryjnych znaczników naziemnych

Jeśli chodzi o precyzyjne lokalizowanie lądowisk lub innych punktów orientacyjnych, autonomiczne drony polegają w dużej mierze na wskazówkach wizualnych. Co więc dzieje się, gdy jest ciemno, deszczowo lub mgliście i nie ma naziemnego zasilania dla świateł? Właśnie w takich sytuacjach z pomocą przychodzi system Millisign.

Oczywiście istnieją prototypy elektrycznych samolotów VTOL znacznie większych - ale te wykorzystują więcej niż cztery śmigła. Narzucone przez zespół ograniczenie dotyczące braku emisji dwutlenku węgla oznacza, że prawdopodobnie istnieje dość łatwa droga do rekordu świata dostępna dla każdego, kto ma ochotę poświęcić trochę czasu.

Źródło: Uniwersytet w Manchesterze