- Jakie normy i warunki musi spełnić cobot, by uznać, że może bezpiecznie pracować ramię ramię z człowiekiem?

- Podstawową normą dotyczącą robotów jest norma PN-EN ISO 10218. Składa się ona z dwóch części: PN-EN ISO 10218:1 (Roboty i urządzenia dla robotyki – Wymagania bezpieczeństwa dla robotów przemysłowych – Część 1: Roboty) i jest to norma przeznaczona dla konstruktorów/producentów robotów. Druga część PN-EN ISO 10218:2 (Roboty i urządzenia dla robotyki – Wymagania bezpieczeństwa dla robotów przemysłowych – Część 2: System robotowy i integracja) przeznaczona jest dla użytkowników robotów.

Każdy robot musi spełniać wymagania normy PN-EN ISO 10218:2, nieważne, czy jest to zwykły robot do aplikacji typu pick&place, robot spawalniczy, czy robot współpracujący (cobot). W normie PN-EN ISO 10218:2 opisane są rodzaje robotów przeznaczonych do współpracy. Zaznaczone jest także, że dalszy opis współpracy zostanie przedstawiony w specyfikacji technicznej w przyszłości (norma została wydana w 2011 r). W 2016 r. wydano specyfikację techniczną ISO/TS 15066 Robots and robotic devices – Collaborative robots, która dokładnie opisuje wymagania, jakie powinny spełniać roboty współpracujące.

- Czy można uznać, że cobot jest całkiem bezpieczną maszyną?

- Nie można uznać, że cobot jest bezpieczną maszyną. Cobot, czyli robot, nie jest maszyną, tylko jest maszyną nieukończoną, ponieważ nie ma wskazanego przeznaczenia pracy. Potrzebne jest dodanie do niego narzędzia (np. chwytaka, uchwytu spawalniczego itp.), które zdefiniuje jego przeznaczenie. Dopiero potem należy przeprowadzić ocenę ryzyka takiego cobota, w której skład będą wchodziły także pomiary sił kolizji cobota (firma Pilz przeprowadza takie pomiary zgodnie z ISO/TS 15066), aby stwierdzić, że ryzyko, jakie jest w danym zastosowaniu, jest ryzykiem niskim.