Światłowód o rekordowej prędkości transferu danych i niskim zużyciu energii
Międzynarodowy zespół naukowców ustanowił nowy rekord prędkości transferu danych dla standardowego światłowodu, osiągając 1,7 petabita na sekundę, co odpowiada ponad 10 milionom szybkich domowych połączeń internetowych.
Naukowcy z Australii, Japonii, Włoch i Holandii wykorzystali światłowód zawierający 19 rdzeni, które udało się zmieścić w przewodzie o standardowej średnicy 125 mikrometrów (0,125 mm). Dodajmy, że taką mniej więcej grubość ma ludzki włos. Odległość między rdzeniami wynosi zaledwie 0,018 mm.
Rekordowy transfer danych o prędkości 1,7 Pbit/s przeprowadzony został na odległość 63,5 km. Chociaż, żeby być w pełni uczciwym, należy przypomnieć, że przed rokiem skandynawskim uczonym udało się zrealizować transfer danych z prędkością 1,84 Pbit/s, jednak obecne rozwiązanie jest pod względem technologicznym znacznie bliżej wdrożenia.
W celu osiągnięcia wysokiej gęstości rdzeni zastosowano losowo sprzężony światłowód wielordzeniowy, a także cyfrowe przetwarzanie sygnału MIMO (multiple input multiple output) w celu wyeliminowania zakłóceń sygnału między rdzeniami.
W przeprowadzonym teście uzyskano nie tylko rekordową transmisję danych przez światłowód o standardowej średnicy okładziny, ale również osiągnięto najdłuższy na świecie dystans transmisji danych o przepustowości 1 petabita na sekundę lub większej. Uzyskany wynik pokazuje też możliwość znacznego zmniejszenia zużycia energii przez cyfrowe przetwarzanie sygnału MIMO w systemach transoceanicznych w porównaniu z transmisją światłowodową wielomodową.
MOŻE ZAINTERESUJE CIĘ TAKŻE
Coraz większe prędkości transmisji danych nie będą wprawdzie zauważalne w naszych domowych sieciach, pozwolą jednak na sprawniejszą komunikację między centrami danych, wieżami telefonii komórkowej czy też pomiędzy kontynentami. Według twórców światłowodu wykorzystana w tym rozwiązaniu technologia będzie mogła być wykorzystana w podmorskich kablach w ciągu 5 do 10 lat.
Rekordowy światłowód został zrealizowany przez grupę naukowców z National Institute of Information and Communications Technology (Japonia) i Sumitomo Electric Industries (Japonia) we współpracy z Uniwersytetem Technologicznym w Eindhoven, Uniwersytetem L’Aquila i Uniwersytetem Macquarie w Sydney.
Źródło: Uniwersytet Macquarie, NICT