Cukrzyca, powszechna choroba

Diabetes mellitus, powszechnie zwana cukrzycą, to przewlekłe zaburzenie metaboliczne, w którym zakłócona jest gospodarka organizmu hormonem insuliny. Osoby, które nie wytwarzają, wytwarzają zbyt mało insuliny, lub u których nie jest ona wykorzystywana cierpią na cukrzycę.

Dwa typy cukrzycy

W medycynie wyróżniamy cukrzycę typu 1 i typu 2. Cukrzyca typu 1 na ogół występuje w dzieciństwie lub okresie pokwitania. Tacy pacjenci w ogóle nie wytwarzają insuliny w organizmie. Cukrzyca typu 2 spowodowana jest niewłaściwą dietą, nadwagą oraz brakiem aktywności fizycznej. Cukrzycy wymagają regularnego podawania insuliny do utrzymywania stałego poziomu cukru we krwi. Pacjenci chorzy na cukrzycę typu 2 na ogół wymagają jedynie leczenia doustnego. W poważnych przypadkach cukrzycy typu 2 oraz u pacjentów z cukrzycą typu 1 konieczne są iniekcje insuliny. W Niemczech iniekcje często wykonuje się przy pomocy strzykawki insulinowej, przyrządu do iniekcji podobnego z wyglądu do długopisu. Oprócz przyjmowania insuliny pacjenci muszą regularnie kontrolować poziom cukru oraz nauczyć się obliczać ilość węglowodanów w swoich posiłkach w celu oszacowania wymaganej ilości insuliny.                 

Technologia przynosząca ulgę

Pompa insulinowa to stosunkowo nowe odkrycie technologiczne, które znacznie ułatwia życie  pacjentom z cukrzycą. Pacjent nosi ją przymocowaną do ciała. Pompa stale podaje do krwi niewielką ilość insuliny; dodatkową dawkę insuliny wymaganą w porze posiłku kontroluje się przyciskiem. Nie eliminuje to konieczności obliczania przyjmowanych węglowodanów, lecz stanowi znaczną ulgę w codziennym życiu większości chorych. Nawet małe dzieci mogą korzystać z pompy sterowanej zdalnie przez rodziców.

Pompy insulinowe z silnikiem miniaturowym

Pompy insulinowe są dostępne u wielu producentów, jednak ich budowa jest podobna: ampułka z insuliną wstrzykiwaną do organizmu przy pomocy pompy na baterię poprzez cewnik i kaniulę. Niewielki silniczek wypycha zatyczkę ampułki z insuliną przez gwintowany pręt, powodując uwolnienie insuliny. Silnik poddany jest niezwykle wysokim wymaganiom. Aby ograniczyć ciężar noszonego przyrządu silnik musi być kompaktowy; zasadniczo jego średnica nie może przekraczać 10 milimetrów. Silnik musi być niezawodny i precyzyjny, ponieważ zbyt mała lub zbyt duża ilość insuliny byłaby szkodliwa dla pacjenta. Od niezawodności używanego silnika może nawet zależeć ludzkie życie. Ponieważ insulina musi być wstrzykiwana do organizmu co kilka minut, silnik musi zatrzymywać się i uruchamiać w regularnych odstępach czasu. Ponadto musi pracować wydajnie, ponieważ zasilany jest bateriami.

System napędowy z Schönaich.

Aby sprostać tak wysokim wymaganiom, producenci pomp insulinowych zaufali silnikom miniaturowym z Schönaich. Zastosowano tu rożne silniki FAULHABER: silniki ze szczotkami z metali szlachetnych, silniki bezszczotkowe z technologią dwubiegunową i silniki krokowe. Seria 0816…SR stanowi przykład silników miniaturowych z komutacją z metali szlachetnych. Bezszczotkowe silniki DC serii 0620…B i 0824…B mają niezwykle długą żywotność. Precyzyjne sterowanie dawką umożliwia zastosowanie czujnika analogowego Halla. Niektórzy producenci stosują silniki krokowe serii AM 0820 lub AM 1020.

Perspektywy na przyszłość

Pompa insulinowa w pierwszej kolejności stosowana jest przez cukrzyków jako pompa medyczna noszona na ciele, ale pojawiają się inne obszary zastosowania tego przyrządu. Pacjenci z innymi chorobami przewlekłymi np. z chorobą Parkinsona lub upośledzoną odpornością organizmu, również wymagają regularnych iniekcji. W takich przypadkach używane są już silniki krokowe firmy FAULHABER serii AM 0820.

Źródło: MEPAX/ FAULHABER