System ten rozwija się i rozwija przez długi czas w interakcji z ludźmi, co prowadzi do tworzenia znaczących struktur architektonicznych. Zespoły robotyczne ("sztuczne rośliny") wspierają i kontrolują rośliny biologiczne poprzez odpowiednie rusztowania, podlewanie i bodźce, które wykorzystują rośliny w różnych tropizmach (fototropizm, grawitropizm, tigmotropizm). Naturalna roślina z kolei wspiera i kontroluje robotyczną roślinę, prowadząc ją przez wzrost (np. w kierunku światła) i utrzymując wagę robota w późniejszych fazach wzrostu.

 W rezultacie ich wzrost jest kierowany do postaci i wzorców, które w przeciwnym razie nie powstałyby. W swoim obecnym artykule naukowcy opisują, w jaki sposób grupa nieruchomych, zrobotyzowanych węzłów pnących roślin wyrasta we wzór wzdłuż ramy wspinaczkowej o wysokości dwóch metrów. 

Sztuczne rośliny są zbudowane z małych heterogenicznych czujników i modułów uruchamiających połączonych za pomocą lekkich elementów konstrukcyjnych. Każda zrobotyzowana instalacja łączy się bezprzewodowo z Internetem. W przeciwieństwie do sterowania odgórnego, badamy plastyczność rozwojową układów biohybrydowych, w których roboty i rośliny rosną razem od kiełku do etapu dorosłego i tworzą ściśle współzależny i samoorganizujący się system.
 
Organizmy robota-roślina żyją w środowisku zamieszkałym przez ludzi i poprzez interakcje z ludźmi rosną w struktury architektoniczne (np. ściany, dachy, ławki), zapewniając funkcjonalność, taką jak cień, kontrola jakości powietrza i odprężanie.
 
Ludzie, rośliny i roboty tworzą połączony z Internetem ogród społeczny, w którym powstają pożądane struktury i wzorce zachowań oparte zarówno na lokalnych interakcjach, jak i globalnych interakcjach z częściami ogrodu rosnącego w innych lokalizacjach. Dlatego ogród społeczny jest systemem kulturowym, który pokazuje długofalowe uczenie się i adaptację, gdzie wszystkie przeszłe działania i interakcje między naturalnymi i sztucznymi roślinami są reprezentowane w wcieleniu ogrodu.

Projekt Flora Robotica powstał w 2015 roku i skupia grupę specjalistów od robotyki, zoologów, biologów i architektó z Niemiec, Danii, Austrii i Polski. Finansowany jest przez Unię Europejską.

Źródło: Universität zu Lübeck