Jeśli Anymal sprawdzi się w kanałach, to być może zwolni on pracowników, którzy osobiście muszą sprawdzać ponad 100 studzienek i osobiście sprawdzać stan podziemnej kanalizacji. Ich praca jest niebezpieczna, ponieważ kanały w krótkim czasie mogą się wypełnić wodą. Kolejną zaletą robota jest też to, że może on sprawdzać kanały niedostępne fizycznie dla człowieka.

Anymal waży około 30 kg. Ma pół metra wysokości i porusza się na czterech nogach. Zarówno przegubowe kończyny jak i korpus są wyposażone w kamery i czujniki. Urządzenie jest skonstruowane modułowe, tak że może ono być modernizowane w zależności od potrzeb.

Testy w terenie są koniecznością, ponieważ w realnych okolicznościach panują nieco odmienne warunki niż w laboratorium. Kanał jest mokry, śliski, panuje tam odmienna temperatura i wilgotność. Poza tym robot pracuje tam w całkowitej ciemności.

Robot Anymal powstał w ramach trzyletniego projektu badawczego o nazwie THING (subTerranean Haptic Investigator). Ma na celu sprawienie, aby roboty były w stanie lepiej postrzegać swoje środowisko i móc poruszać się samodzielnie. Z reguły roboty używają kamer 3D i czujników laserowych, ale są one podatne na trudne warunki - na przykład wodę na ziemi lub kurz w powietrzu. Dlatego naukowcy widzą rozwiązanie w ulepszonej percepcji dotykowej - to znaczy orientacji zmysłu dotyku.

Dla projektu, naukowcy ETH połączyli siły z kolegami z Edynburga, Piza, Oxford i Poznaniu. Wszystkie uczelnie prowadzą badania za pomocą robota anymalnego i spotykają się regularnie. W uzupełnieniu do testów w kanalizacji niedługo przewidziane są również testy w polskiej kopalni miedzi, gdzie panują zupełnie inne warunki.

Prototyp Anymal powstał w 2009 roku. Po prawie dziesięciu latach badań Anymal może wiele zrobić: nie tylko porusza się samodzielnie, ale także ma kilka zmysłów: widzi, słyszy lub czuje. Dzięki temu robot może na przykład odczytać wskaźnik ciśnienia powietrza w maszynie, rozmieścić dźwięki lub nawet wykryć obiekty - na przykład, aby sprawdzić, czy gaśnica znajduje się we właściwym miejscu. Jest on również w stanie poradzić sobie z określonymi czynnościami: za pomocą dodatkowego ramienia chwytającego może otworzyć drzwi, wyrzucić śmieci lub nacisnąć przycisk podnoszenia. Ponadto dostarcza danych, które są bardziej dokładne na wiele sposobów niż te, które dostarczają nasze oczy, uszy lub noski: na przykład dla temperatury, gazów w powietrzu lub ostatnio dla stanu gleby.

Źródło: ETH Zurich